Walentynki

A ja Walentynki obchodzę.
Oczywiście, że Walentynki powinny trwać cały rok i każdego dnia powinniśmy okazywać sobie miłość. Tak uważam. I tak u mnie jest. Każdego dnia słyszę wielokroć i mówię wielokroć "kocham". Nie potrzebuję tego dnia by się przytulić, pocałować, mówić i okazywać miłość.
Jednak w szarościach codzienności czasami ciężko znaleźć czas by się gdzieś wyrwać tylko we dwoje. Przyznam, że odkąd Kubuś - mój naukochańszy Walenty, jest na świecie  to na palcach jednej ręki mogę zliczyć wyjścia  z mężem. I nie znaczy to, że się nie kochamy, nie szanujemy, nie chcemy spędzać czasu razem. Po prostu ciężko się wydostać z czeluści codzienności. Walentynki, to dobry pretekst ku temu by powiedzieć: "Babcia, zostań z wnukiem, bo my musimy się w końcu gdzieś razem wyrwać". Oczywiście każdy inny dzień by był do tego dobry, ale zawsze gdzieś tam tkwią jakieś wyrzuty sumienia...że może powinnam zostać z dzieckiem, że może mi się nie należy. Trochę tkwi we mnie takiej Matki Polki niestety.
Dziś wyrzutów sumienia nie mam (a dokładniej to w sobotę, bo dziś mąż niestety w pracy więc u nas Walentynki przesuwamy na sobotę - co nie znaczy, że dziś nie spędzimy miłego wieczoru  po męża powrocie z pracy) :)
Upiekłam mężowi Karpatkę, jakoś ładnie ją ozdobię. Będzie winko, świece, słodkości i my :)

Wam życzę również mile spędzonego dnia. Niezależnie czy obchodzicie czy nie to życzę duuuuuużo miłości!